نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچیک از مردم این آبادی...
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز

روزا
اين روزا عادت همه رفتن ودل شكستنه
درد تموم عاشقا پاي كسي نشستنه
اين روزا مشق بچه ها يه صفحه آشفتگيه
گرداي رو آينه ها فقط غم زندگيه
اين روزا درد عاشقا فقط غم نديدنه
مشكل بي ستاره ها يه كم ستاره چيدنه
اين روزا كار گلدونا از شبنمي تر شدنه
آرزوي شقايقا يه شب كبوتر شدنه
اين روا آسمونمون پر از شكسته باليه
جاي نگاه عاشقت باز توي خونه خاليه
اين روزا كار آدما دلهاي پاك رو بردنه
بعدش اونو گرفتن و به ديگري سپردنه
اين روزا كار آدما تو انتظار گذاشتنه
ساده ترين بهانشون از هم خبر نداشتنه
اين روزا سهم عاشقا غصه و بي وفاييه
جرم تمومشون فقط لذت آشناييه
اين روزا توي هر قفس يكي دو تا قناريه
شبها غم قناريها تو خواب خونه جاريه
اين روزا چشماي همه غرق نياز شبنمه
رو گونه هر عاشقي چند قطره بارون غمه
اين روزا ورد بچه ها بازي چرخ و فلكه
قلباي مثل دريامون پر از خراش و تركه
اين روزا عادت گلها مرگ و بهونه كردنه
كار چشماي آدما دل رو ديونه كردنه
اين روزا كار رويامون از پونه خونه ساختنه

نشونه پروانگي زندگي ها رو باختنه
اين روزا تنها چارمون شايد پرنده مردنه
رو بام پاك آسمون ستاره رو شمردنه
اين روزا آدما ديگه تو قلب هم جا ندارن
مردم ديگه تو دلهاشون يه قطره دريا ندارن
اين روزا فرش كوچه ها تو حسرت يه عابره
هر جا يكي منتظر ورود يه مسافره
اين روزا هيچ مسافري بر نمي گرده به خونه
چشاي خسته تا ابد به در بسته مي مونه
اين روزا قصه ها همش قصه دل سوزوندنه
خلاصه حرف همه پر زدن و نموندنه
اين روزا درد آدما فقط غم بي كسيه
زندگيشون حاصلي از حسرت و دلواپسيه
اين روزا خوشبختي ما پشت مه نبودنه
كار تموم شاعرا فقط غزل سرودنه
اين روزا درد آدما داشتن چتر تو بارونه
چشماي خيس و ابريشون همپاي رود كارونه
اين روزا دوستا هم ديگه با هم صداقت ندارن
يه وقتا توي زندگي همديگر و جا مي ذارن
جنس دلاي آدما اين روزا سخت و سنگيه
فقط توي نقاشيا دنيا قشنگ و رنگيه
اين روزا جرم عاشقي شهر دل و فروختنه
چاره فقط نشستن و به پاي چشمي سوختنه
اسم گلا رو اين روزا ديگه كسي نمي دونه
اما تو تا دلت بخواد اينجا غريب فراوونه
اين روزا فرصت دلا براي عاشقي كمه
زخماي بي ستاره ها تشنه ياس مرهمه
اين روزا اشك مون فقط چاره ي بي قراريه
تنها پناه آدما عكساي يادگاريه
اين روزا فصل غربت عشق و يبدهاي مجنونه
بغضاي كال باغچه منتظر يه بارونه
اين روزا دوستاي خوبم همديگر رو گم ميكنن
دلاي پاك و ساده رو فداي مردم ميكنن
اين روزا آدما كمن پشت نقاب پنجره
كمتر ميبيني كسي رو كه تا ابد منتظره
مردم ما به همديگه فقط زود عادت مي كنن
حقا كه بي وفايي رو خوب هم رعايت ميكنن
درسته كه اينجا همه پاييزا رو دوست ندارن
پاييز كه از راه ميرسه پا روي برگاش مي ذارن
اما شايد تو زندگي يه بغض خيس و كال دارن
چند تا غم و يه غصه و آرزوي محال دارن
اين روزا بايد هممون براي هم سايه باشيم
شبا يه كم دلواپس كودك همسايه باشيم
اون وقت دوباره آدما دستاشون رو پل ميكنن
درداي ارغواني رو با هم تحمل مي كنن
اگه به هم كمك كنيم زندگي ديدني ميشه
بر سر پيمان مي مونن دوستاي خوب تا هميشه
اما نه فكر كه ميكنم اين كار يه كار ساده نيست
انگار براي گل شدن هنوز هوا آماده نيست

زندگی همچون یک خانه شلوغ و پراثاث و درهم و برهم است
و تو در آن غرق …
این تابلو را به دیوار اتاق مى زنى
آن قالیچه را جلو پلكان مى اندازى
راهرو را جارو مى كنى
مبل ها به هم ریخته است،
مهمانها دارند مى رسند و هنوز لباس عوض نكرده اى،
در آشپزخانه واویلاست و هنوز هم كارهایت مانده است
یكی از مهمان ها كه الان مى آید نكته بین و بهانه گیر و حسود
و چهار چشمى همه چیز را مى پاید …
از این اتاق به آن اتاق سر مى كشى،
از حیاط به توى هال مى پرى،
از پله*ها به طبقه بالا می روى، بر می گردى …
پرده و قالى و سماور و گل و میوه و چاى و شربت و شیرینى
و شهرام و رامین و مهین و شهین ...و هرکی که فکرشو میکنی
غرق در همین كشمكش ها و گرفتاری ها و مشغولیات و خیالات

دقیقا وراندازش كن
كوشش كن درست بشناسی اش
درست بجایش آورى
فكر كن ببین این همان است كه مى خواستى باشى؟
اگر نه
پس چه كسى و چه كارى فوری تر و مهم تر از اینكه
همه ی این مشغله هاى سرسام آور و پوچ و روزمره و تكرارى و زودگذر و
تقلیدى و بی دوام و بى قیمت
را از دست و دوشت بریزى و به او بپردازى
و او را درست كنى



فرصت كم است!ازش استفاده کن
مگر عمر آدمى چند هزار سال است؟!
چه زود هم مى گذرد
مثل صفحات كتابى كه باد آن را ورق مى زند،
آن هم كتاب كوچكى كه پنجاه، شصت صفحه بیشتر ندارد …

آب را گِل نکُنید

شاید از دور علمدارِ حسین

مشکِ طفلان بر دوش

زخم و خون بر اندام

می رِسَد تا که از این آب روان

پُر کُنَد مشکِ تهی

بِبَرَد جرعه یِ آبی برساند به حرم

تا علی اصغرِ بی شیرِ رباب نَفَسَش تازه شَوَد

و بخوابد آرام

آب را گِل نکُنید

که عزیزانِ حسین همگی خیره به راهند

که ساقی آید

و به انگشتِ کَرَم گره کورِ عطش بگشاید

آب را گِل نکُنید

که در این نزدیکی عابدی تشنه لب و بیمارست

در تب و گریه اسیر

عمه اش این دو ، سه شب تاسحر بیدارست

آب را گِل نکُنید

که بُوَد مهریه ی مادرشان

نه همین آب که هر جایِ دگر رودی و نهری جاریست

مهر زهرای بتولست.

از اینست که من می گویم:

آب را گل نکنید آب را گل نکنید . . .

این سؤال ها زندگی شما را زیر و رو می کند

ولتر (نویسنده فرانسوی) می گوید: «یک مرد را با سوال های او بسنجید نه پاسخ هایش.» کارل ساگان (نویسنده و منجم آمریکایی) نیز اعتقاد داشت: «ما جهان اطراف خود را با سوال ها و پاسخ های عمیقی که به آنها می دهیم، می سازیم.»

به گزارش امید به نقل از برترینها، ولتر (نویسنده فرانسوی) می گوید: «یک مرد را با سوال های او بسنجید نه پاسخ هایش.» کارل ساگان (نویسنده و منجم آمریکایی) نیز اعتقاد داشت: «ما جهان اطراف خود را با سوال ها و پاسخ های عمیقی که به آنها می دهیم، می سازیم.» با این مقدمه ساده می خواهیم شما را با انواع سوال هایی آشنا کنیم که اگر هر روز و مدام از خود بپرسید و خودتان هم پاسخش را بدهید، می توانید تحولی بزرگ در زندگی خود ایجاد کنید.(برای دیدن سوالات به ادامه مطلب بروید)

 پا به پای کودکی هایم بیا
کفش هایت را به پا کن تا به تا