زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست.

هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود.

صحنه پیوسته به جاست.

خرّم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد.
*
یاد تو

قطره قطره می چکد از چشمم

روی تو

رفته رفته می رود از یادم.
*
شاد بودن هنر است

لیک هرگز نپسندیم به خویش،

که چو یک شکلک بی جان، شب و روز،

بی خبر از همه، خندان باشیم.

بی غمی عیب بزرگی ست،

که دور از ما باد!

اگر عشق نبود
به کدامین بهانه می گریستیم و می خندیدیم؟
کدام لحظه ی نایاب را اندیشه می کردیم؟
و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟
آری بی گمان پیش از اینها مرده بودیم…

بی قرار توام ودر دل تنگم گله هاست

آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب

در دلم هستی وبین من وتو فاصله هاست

آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد

بال وقتی قفس پر زدن چلچله هاست

بی تو هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است

مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست

باز می پرسمت از مسئله دوری وعشق

وسکوت تو جواب همه مسئله هاست

گاهی باید از دلواپسی ونگرانی وتردید دست کشید

وایمان داشته باشیم که همه چیز درست خواهد

شد شاید نه انگونه که شما انتظار دارید

بلکه انگونه که صلاح در ان است...................

هرگز به خاطر ابراز احساسات عذر خواهی نکنید

هرگز از اینکه خود واقعیتان هستید افسوس نخورید

کسانی که به زندگی شما تعلق دارند

در هر شرایطی دوستتان خواهند داشت.............